Een tijdje geleden las ik ergens de zin ‘Overpresterende ouders creëren onderpresterende kinderen’.
Een zin die helemaal waar is en blijft hangen…
Hoe meer jij best gaat doen, gaat lopen pushen en controleren, hoe gedemotiveerder je kind wordt en hoe minder hij/zij gaat doen. Des te lastiger het vervolgens weer wordt om los te laten en verantwoordelijkheid bij je kind te laten en de demotivatiespiraal is ontstaan.
Maar je doet dit alles omdat:
– je het beste uit je kind wil halen
– jij het allemaal al een keer hebt meegemaakt en wil voorkomen dat…
– je ziet wat je kind allemaal kan en in zijn/haar mars heeft en…
– enz enz.
Kortom: uit liefde!
Op dit moment zie ik het weer veel gebeuren. Het einde van het schooljaar komt eraan en voor een aantal kinderen spant het er echt om. Nog even een paar weken hard werken kan het verschil maken tussen blijven zitten of overgaan.
Lukt het jou om ook nu de verantwoordelijkheid bij je kind te laten?