Een goede vriendin van mij vertelde eens dat haar dochter van 15 (bijna 16 hóór, hoor ik haar dan zeggen…) een uitspraak had gedaan die heel wijs was en haar erg aan het denken had gezet.
Wat was het geval:
haar dochter was al een tijdje niet fit, zat niet lekker in haar vel en nam volgens mijn vriendin te veel hooi op haar vork. Haar dochter wilde op een gegeven moment ’s avonds uit gaan terwijl ze eigenlijk heel moe was en beter naar bed zou kunnen gaan (volgens haar moeder dan). Toen mijn vriendin daar wéér wat van zei, zei haar dochter:
“Hoe weet ik nou ooit waar mijn grenzen liggen wanneer jij me daar nooit overheen laat gaan!!!”
Die kwam binnen.
En bleef hangen.
Eigenlijk, realiseerde mijn vriendin, had haar dochter gelijk. Bij het opgroeien hoort dat je je grenzen leert verkennen en daar af en toe overheen gaat.
Sinds die tijd pakt mijn vriendin het anders aan en geeft ze haar dochter meer vrijheid en ruimte om eigen keuzes te leren maken, af en toe fouten te maken en vooral daar dan van te leren.
Hoeveel ruimte geef jij je kind in het verkennen van zijn/haar grenzen?