Toen ik ooit las over onderzoek naar geluk door Martin Seligman (professor in de positieve psychologie) besloot ik een opdracht met één van mijn klassen te doen. We hadden bij ons op school de gewoonte aan het begin van de les een paar minuten stil te lezen. Ik gaf mijn leerlingen nog een tweede optie om de les mee te starten.
Ik vertelde de klas dat bewezen is, dat als je iedere dag 3 positieve dingen opschrijft over die dag en je dat 3 maanden volhoudt, dat je dan meetbaar gelukkiger bent daarna. Dus ik stelde voor dat iedereen de komende tijd, aan het begin van de les, achterin hun schrift 3 positieve dingen op zou schrijven. Drie positieve dingen over iets wat die dag, of de dag ervoor, was gebeurd of wat je had gedaan. Dat mocht iets super kleins zijn of iets groters, dat maakte niet uit. Al had je een heel lekker dropje gegeten, als het maar iets positiefs was.
Wat er toen gebeurde was opvallend.
Iedereen ging ermee aan de slag en sommigen overlegden met elkaar. Maar er was 1 meisje dat zei dat ze niets positiefs kon bedenken. Zelfs na even met haar gepraat te hebben en wat suggesties van mijn kant, kwam er niets positiefs op papier… Ik heb het toen gelaten, maar het was een trigger voor mij om haar in de gaten te houden.
Een andere leerling, met ADHD vertelde mij dat hij de opdracht fantastisch vond. Hij werd er heel relaxt van, in tegenstelling tot het lezen… Hij ging het zeker blijven doen.
Er waren ook leerlingen die, na het geprobeerd te hebben, toch liever bleven lezen aan het begin van de les, wat natuurlijk ook prima was.
Hoe makkelijk kun jij positieve dingen bedenken over deze dag?
Stel jij deze vraag wel eens aan je kinderen?